Cu Chi tunnels

Besloten om 28 juli naar de Cu Chi tunnels te gaan voor een halve dag. Omdat we de vorige nacht het laat gemaakt hadden en de vroege editie van de trip volzat, hebben we uitgeslapen. Daarna ontbeten en hop de bus in om maar de tunnels te gaan. Onderweg stopten we bij een soort schildersfarm. Hier maken ze schilderijen van verf, eierschalen en stukjes gepolijste steen/marmer. Dit alles werd handgemaakt. Daarna zijn we naar de Cu Chi Tunnels in het plaatsje Ben Dinh. Als eerste kregen we een tour over de grounds. Er werd vanalles uitgelegd over  het leven in de tunnels. Ook mochten we zelf in een gat waar de Vietcong in zat staan. Dit zijn vrij smalle schachten waar je in springt, die ongeveer tot borst hoogte komen. De vollere mensen in de groep pasten er niet in. Daarna zijn we daadwerkelijk de tunnels in gegaan. Je moet hier, als lange westerling, kruipend of als je wat kleiner bent gebukt doorheen. Meer ruimte was er gewoonweg niet. Er zitten veel bochten in waardoor je iemand die nog geen 5 seconden voor je zit, zo kwijt bent. Noet verwonderlijk dat de Amerikanen hier zoveel moeite mee hadden. We zouden om 19:00 terug zijn. Dit wrrd door het verkeer 19:45. Het laatste stuk lopend afgelegd. Dat ging sneller. Terug gekomen bij de bekende plekken eerst wat gegeten alvorens terug te gaan naar het hostel om te douchen en ons boor te bereiden op de 7 uur durende nachtrit naar Dalat.